In het islamitische recht wordt de huwelijksovereenkomst, die wordt uitgevoerd door volledig te voldoen aan de voorwaarden en bepalingen, een echt huwelijk genoemd. Het huwelijk van een vrouw die het recht heeft om te trouwen en er is geen religieus obstakel voor het huwelijk tussen hen en een man in aanwezigheid van getuigen is een geldig huwelijk dat geldig is in religie en recht. Een dergelijk huwelijk legt enkele rechten en verantwoordelijkheden op aan de man en vrouw. Een daarvan is dat een man zijn vrouw een dowry geeft.

Als gevolg van het huwelijkscontract wordt het geld of eigendom dat de man aan zijn vrouw moet geven mehr/mehr (المه ر) genoemd. In de Heilige Koran worden de woorden ücûr, farîza en sadukât genoemd als het meervoud van “ecr” in de zin van mehir. Hoewel de woorden mehir en sadâk meestal worden opgenomen in de hadiths, wordt dit over het algemeen gebruikt als mihr in het Turks.[ 1]

Een moslimman is verplicht om zijn vrouw een baat te geven. Dit is een schuld/verantwoordelijkheid die door Allah aan de man wordt opgelegd, een recht dat aan de vrouw wordt verleend. Maar de brusm is geen voorwaarde voor het huwelijk; het is een natuurlijk en juridisch resultaat. Om deze reden zijn huwelijken die worden gesneden voordat de begiftiging is bepaald ook geldig.[ 2] Bij een dergelijk huwelijk heeft de vrouw automatisch recht op een brouw (mehr-i misil).

Bruidsschat is het eigen eigendom van de vrouw; zij kan het uitgeven zoals zij wil. Zijn eigen moeder, vader, echtgenoot, schoonvader of schoonmoeder hebben er geen recht op. Als de man geen afzonderlijke betaling aan de vrouw heeft gedaan voor de voorbereiding van de brouw, hoeft de vrouw geen begiftiging voor te bereiden met het geld of de goederen die ze als schenk heeft ontvangen.[ 3]

Allah Almachtige heeft het volgende tegen mannen gezegd:

“Geef vrouwen hun maat zonder er iets voor terug te verwachten! Maar als ze je iets geven dat je als dowry geeft, kun je het met een gerust hart eten.” (Nisâ, 4/4)

“Het is wettig gemaakt voor u, behalve vrouwen, dat u met waardigheid kunt leven en overspel kunt vermijden, zodat u met uw rijkdom om een schat kunt vragen. Welke van deze vrouwen je ook profiteert met het huwelijk, geef hun dowries in het bedrag dat je opgeeft! Er is geen zonde in uw overeenstemming over een ander bedrag met de toestemming van uw hart na het bepalen van de Mehri.” (Nisâ, 24/4)

“Als je eervol wordt, houd dan geen geheime vriend en geef ze hun schamers, eervolle gelovige vrouwen en eervolle vrouwen van degenen die het boek hebben gekregen, zijn wettig voor je…” (Maida, 5/5)

Als de man niet betaalt, kan de vrouw via de rechtbank haar brouw aanvragen en ontvangen. Haar rechten tegen haar man blijven bestaan totdat ze hem neemt; maar ze mag de plichten die ze heeft met het huwelijk niet vervullen.[ 4]

Soorten Mehr

Afhankelijk van of de mehr wordt bepaald tijdens de bruiloft en of het vooraf wordt betaald als het wordt bepaald, wordt het anders genoemd. Dienovereenkomstig zijn de soorten mehrin als volgt:

A) Mehr-i Müsemmâ:

Als de bruidsschat vrij wordt bepaald door de wederzijdse instemming van de paren die zullen trouwen of de vertegenwoordigers/gevolmachten die zij uit eigen vrije wil bepalen, wordt het mehr-i müsemmâ (genaamd, overeengekomen bruidsschacht) genoemd.

Mehri- musemma heeft geen onder-[5] en bovengrens bepaald in de verzen en hadiths. Volgens het gerucht, tijdens zijn kalifaat, Hz. Ömer probeerde een hogere limiet aan de mehr te brengen; maar een vrouw uit Quraysh van de metgezellen zei: “Als je een vrouw wilt verlaten en in plaats daarvan een andere vrouw wilt nemen, zelfs als je hebt gegeven wat je hebt achtergelaten, neem dan niets van haar terug! …” (Nisâ 4/20) Hij las het vers en zei tegen hem:

“Allah geeft ons het recht om zoveel bijt te eisen als we willen, en je probeert het te verbieden. Allah’s boek is het meer waard om aan hem onderworpen te zijn!”

Na deze waarschuwing, Hz. Ömer gaf deze beslissing op door te zeggen: “De vrouw vertelt de waarheid, Ömer heeft een fout gemaakt.” 6]

Het meisje/vrouw of haar plaatsvervanger wil, de man of haar plaatsvervanger vertelt haar hoeveel ze kan geven; dienovereenkomstig zijn ze het onderling eens en bepalen ze het bedrag van de bruik. Natuurlijk wordt in dit geval rekening gehouden met de economische macht van de partijen, hun sociale positie, de periode waarin ze leven en de omstandigheden in de regio. Op deze manier zijn er twee soorten mehr overeengekomen voor de bruiloft:

1. Mehr-i Muaccel (Prevance Dowry): Het wordt het deel van de mehr genoemd dat vooraf moet worden betaald tijdens de bruiloft of tot de huwelijkstijd (vóór de echte).

2. Mehr-i Müeccel (uitgestelde bruidsschat): het deel van de mehr dat wordt besloten te worden betaald nadat de echte dovry mehr-i müccel wordt genoemd.

Er kan worden besloten dat de hele mehr vooraf of alles later wordt gegeven. Het deel dat voor later wordt overgelaten, wordt volledig aan de vrouw betaald, hetzij met de komst van de opgegeven tijd, hetzij in geval van echtscheiding of overlijden. De erfenis van de overleden echtgenoot wordt verdeeld over zijn erfgenamen na aftrek van deze baatschuld aan zijn vrouw. 7] Met andere woorden, het recht van zijn vrouw kan niet worden verspild.[ 8]

Geld, goederen en elk voordeel met economische waarde – bijvoorbeeld het recht om een eigendom voor een bepaalde periode te gebruiken – kunnen worden bepaald als een buit; maar belangen die geen economische waarde hebben – bijvoorbeeld, een man scheidt van zijn huidige vrouw (indien aanwezig) – kan niet worden bepaald als een brouw.[ 9]

Een man kan geen enkele cent van zijn schatschuld afsnijden aan de vrouw van wie hij scheidde. Allah de Almachtige heeft gezegd:

“Het is niet toegestaan dat je iets terugneemt van wat je ze hebt gegeven.” (Bakara, 2/229)

“Als je een vrouw wilt verlaten en in plaats daarvan een andere vrouw wilt nemen, neem dan niets van haar terug, zelfs niet als je hebt gegeven wat je hebt achtergelaten met lasten! Zul je het nemen door te belasteren en een duidelijke zonde te plegen? Hoe ga je aannemen dat een van jullie betrokken is bij de ander, en die vrouwen een vaste belofte van je hebben aangenomen?” (Nisâ, 4/20-21)

B) Mehr-i Misil:

Als de brouw niet wordt bepaald terwijl het huwelijk wordt versneden, wordt het schapschtrecht spontaan geboren; als de vrouw wil, moet ze instemmen met het huwelijk op voorwaarde dat ze de brouwschat niet neemt. De mehir die spontaan op deze manier wordt geboren, wordt mehr-i misil genoemd.

Het bedrag van Mehr-i misl en de betaalmethode worden bepaald door te kijken naar de mehr ontvangen door een andere vrouw die als gelijkwaardig aan die vrouw wordt beschouwd. Deze gelijkwaardigheid wordt bepaald door te kijken naar kenmerken zoals leeftijd, schoonheid, rijkdom, intelligentie, religiositeit, celibaat, weduwschap, kennis, fatsoen, goede moraal en kinderloosheid onder de familieleden van de vader van de vrouw. In deze kenmerken is de brouw die een vrouw die gelijkwaardig is aan haar ontving van haar man haar mehr-i misil.[ 10]

Nadat het huwelijk is gesneden, kan de man de dowry verhogen die hij heeft beloofd van tevoren te geven, en de vrouw kan haar dowry (geheel of gedeeltelijk) aan haar man doneren met haar eigen toestemming. Maar mannen kunnen in dit opzicht zeker geen druk uitoefenen op hun vrouwen. Allah de Almachtige heeft gezegd:

“Geef vrouwen hun maat zonder er iets voor terug te verwachten! Maar als ze je iets geven dat je als dowry geeft, kun je het met een gerust hart eten.” (Nisâ, 4/4)

“… Het is geen zonde om het eens te worden over een ander bedrag met de toestemming van je hart na het bepalen van de mehri.” (Nisâ, 24/4)

Er moet ook worden benadrukt dat in het instituut van het huwelijk de begiftiging die de man aan zijn vrouw geeft, nergens de beloning voor is. Dit is een materiële opoffering die wordt gesymboliseerd door de ernst van de man in het trouwen met zijn vrouw, zijn loyaliteit aan hem en zijn verlangen om een leven lang bij hem te wonen, en op een manier, economische en sociale zekerheid die de vrouw voorbereidt op het huwelijk.[ 11]

Tegenwoordig wordt de plicht van de man om een buit te geven ofwel volledig verlaten, ofwel wordt de betekenis van de vrouw helaas vernietigd door het door te geven met enkele symbolische dingen. In dit geval worden vrouwen een voogd van mannen, zowel met hun vrouwelijkheid als het eigendom dat ze uit het huis van hun vader hebben meegebracht, en door te werken en bij te dragen aan het gezinsbudget (!), dergelijke dingen worden niet gewaardeerd omdat ze worden beschouwd als de natuurlijke plicht van vrouwen. Een man kan gemakkelijk van zijn vrouw scheiden met de gedachte “Ik zal toch iemand anders vinden” zonder veel moeite, of de vrouw kan de scheiding als een redding zien.[ 12] Na de echtscheidingen die plaatsvonden, proberen vrouwen, die geen braat, die economische zekerheid voor hen vormde, de grieven die ze hebben ervaren te elimineren (als ze geen nieuw huwelijk sluiten) door onbeperkte alimentatie te ontvangen van hun ex-echtgenoten die buitenlanders zijn, wat andere problemen in de samenleving veroorzaakt.

Bruidsschat is van groot belang in termen van het beschermen van de rechten van vrouwen in huwelijken en het waarborgen van gezinsgeluk door het te vestigen op een solide fundament van het gezin.[ 13] Daarom moet, zoals veel bepalingen van Allah, de begiftigde voorziening nieuw leven worden ingeblazen, mannen moeten zich bewust zijn van deze verplichtingen en vrouwen moeten zich bewust zijn van deze rechten.

Dr. Yahya SENOL
Fetva.Net Editor

[email protected]

Vertaling: Team Stichting Find Yourself

https://www.cerideiilmiyye.org/wp-content/uploads/2020/10/yahya-senol-kh-26-sayinikahin-dogal-bir-sonucu-mehir.pdf

[1] Mehmet Âkif Aydın, “Mehir”, Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), c: 28, s. 389.

[2] Het bewijs dat het huwelijk, dat wordt gesneden voordat de bijsschaf is vastgesteld, geldig is het volgende vers: “Het is geen zonde voor je om van vrouwen te scheiden zonde hun zekerheid te bevestigen en gemeenschap te hebben. Geef ze dingen om van te profiteren. Laat degene die de kans heeft de maat van zijn kracht geeft, en degene die in bekrompenheid is, geven in overeenstemming met zijn kracht. Dit is een schuld voor de goede doeners.” (Bakara, 2/236) In het vers wordt vermeld dat een man van een vrouw scheidt voordat de brouw is bepaald. Aangezien de kwestie van echtscheidingsbepalingen wordt ingezet, betekent dit dat het huwelijk op een echte basis heeft plaatsgevonden.

[3] Ömer Nasuhi Bilmen, Kamusu of Law-ı İslamiye, c: 2, blz. 147-148; Mehmet Âkif Aydın, Geschiedenis van het Turkse recht, 4. Editie, Beta Publications, Istanbul, 2001, p. 292.

[4] Bilmen, a.g.e., c: 2, p. 167.

[5] Volgens de beroemde fiqh-sekten is er een geschil over deze kwestie. Volgens Hanefis is de minimale hoeveelheid mehr 10 dirham (d.w.z. ongeveer 30 g) zilver. Minder dan deze hoeveelheid kan niet worden bepaald, volgens de Malikis, het is 3 dirham (ongeveer 9 gram) zilver. Volgens andere sekten en geleerden is er geen gelijkwaardige hoeveelheid meer. Alles wat als goederen wordt beschouwd, kan worden bepaald als een bruisssmacht, of het nu klein is of meer. Zie: Bilmen, a.g.e., c: 2, p. 116.

[6] Delegatie, “Mehr”, al-Mavsûatü’l-Fiqhiyye, Koeweit, 2000, c: 39, p. 160; Aydın, “Dowry”, DİA, c: 28, p. 390.

[7] Abdulaziz Bayındır, “De oorzaken van het conflict tussen man en vrouw vandaag”, Toegang: https://www.suleymaniyevakfi.org/diger-arastirmalar/gunumuzde-kari-kocaihtilafinin-sebepleri.html

[8] In dit geval zal de vrouw haar begiftiging ontvangen voor het eigendom van haar overleden echtgenoot, en vervolgens haar deel van de erfenis.

[9] Aydın, “Mehir”, DİA, c: 28, blz. 390.

[10] Bilmen, a.g.e., c: 2, p. 119.

[11] Hasan Güleç, “Mehir”, Encyclopedia of Faith, Worship and Daily Life in Islam (İİİGYA), wetenschappelijk adviseur en redacteur: İbrahim Kâfi Dönmez, İFAV Publications, İstanbul, 1997, c: 3, p. 166.

[12] Bayındır, “De oorzaken van het geschil tussen man en vrouw vandaag”, Toegang: https://www.suleymaniyevakfi.org/diger-arastirmalar/gunumuzde-kari-koca-ihtilafininsebepleri.html

[13] Güleç, “Mehir”, İİİİGYA, c: 3, blz. 168